TI - رابطة شُكر و شادي در حكمـت متعاليه JO - خردنامه صدرا JA - بنیاد حکمت اسلامی صدرا LA - fa SN - 1560-0874 AU - نفيسه اهل‌سرمدي AD - دانشگاه اصفهان Y1 - 1401 PY - 1401 VL - 3 IS - 1 SP - 27 EP - 38 KW - ‌شكر KW - شادي KW - انسانشناسي KW - حكمت KW - احسان KW - معرفت KW - عمل KW - ملاصدرا DO - N2 - ملاصدرا «شُكر» را مقام و مرتبه‌يي ميداند كه انسان ميتواند به آن دست يابد. او شناخت و درك حقيقت شكر را متوقف بر انسانشناسي ميداند. اركان سه‌گانة شكر در نظر صدرالمتألهين عبارتند از: علم، شادي و عمل. عمل مقدمة رسيدن به شادي و سرور است و اين شادي مقدمة علم و معرفت است. بنابرين زيربناي شكر، معرفت است و عمل، مقدمة رسيدن به آن. با توجه به اين اركان سه‌گانه، ميتوان گفت شاكر حقيقي، همواره در حال شادي و سرور است و اين حالت در عمل بصورت خيرخواهي، احسان و عطوفت با مردم ظاهر ميشود. دليل و پشتوانة اين شادي و مهرباني با همة انسانها، ايمان و اعتقاد به توحيد و خداباوري است. در حكمت متعاليه، خداوند مبدأ بهجت و سرور بي‌انتهاست و بهمين دليل ارتباط با او، عين ارتباط با منبع شادي است. بنابرين ميتوان نتيجه گرفت كه شكر در آثار ملاصدرا از مباني حكمي برخوردار است؛ بطوريكه رسيدن به مرتبة اعلاي شكر، جز با حكمت امكانپذير نيست. UR - http://rimag.ir/fa/Article/31689 L1 - http://rimag.ir/fa/Article/Download/31689 TY _ JOURId - 31689